Li Amedê çalakiya rûniştinê ya xizmên windayan di hefteya 570'yemîn de ye. Yek ji kesên li aqûbeta wî tê pirsîn jî bavê 9 zarokan Mehmet Can Ayşîn e. Di 8'ê Gulana 1994'an de esker davêjin ser gundê Mîzak ê Licê ya Amedê. Gava davêjin ser gund agir bera xaniyan didin û Ayşîn jî di nav de gundiyan gişa binçav dikin. Piştî 2 rojan ji xeynî Ayşîn gundiyên tên binçavkirin hemû tên berdan. Sibeha cejnê yanî di roja 8'an a binçavkirinê de zarokên wî koçî Amedê dikin. Ji bo aqûbeta bavê xwe hîn bibin diçin Qereqola Cendirmeyan a Navçeyê û qereqol ji wan re dibêje: "Dozger ne li vira ye, gava ji betlaneyê vegere em ê îfadeya bavê we bigirin û wî berdin". Lê belê ji wê rojê ve tu xeber ji Ayşîn nehatine girtin. Heta niha malbatê ji Qereqola Cendirmeyan a Licê bigire heta Walîtiya Amedê, ji Komîsyona Mafên Mirovan a Meclîsê bigire heta Walîtiya Rewşa Awarte gelek serlêdan pêk anîne, lê belê tim û tim ji wan re gotine: "Me kesekî wiha negirtiye û nedîtiye". 

 

Keça Ayşîn, Aynûr Ayşîn (50), 26 sal in ji bo aqûbeta bavê xwe têdikoşe. 

 

‘GAVA BAVÊ MIN WINDA BÛ KEKÊ MIN ESKER BÛ' 

 

Ayşîn, bibîr xist ku roja 8'ê Gulanê gava eskeran avêtiye ser gund zarok û jin jî di nav de her kes ji gund hatiye derxistin û ji xeynî jin û zarokan zilam giş hatine binçavkirin û wan birine Licê. Ayşîn, diyar kir ku kesên hatibûn binçavkirin hemû hatibûn derbkirin û got, eskeran her kesî berdaye lê tenê bavê wê bernedane. Ayşîn, got: "Bavê min biribûn dibistaneke leylî ya Licê. Em lê digeriyan. Sibeha cejnê em çûn qereqolê. Ji me re gotin, 'dozger ne li vira ye, gava ji betlanê vegere em ê îfadeya bavê we bigirin û berdin'. Lê cara dudoyan ji me re gotin, 'me kesekî wiha negirtiye û nedîtiye'. Kesî ji bo aqûbeta bavê min tiştek nedigot". 

 

Ayşîn, anî ziman ku heta niha di lêpirsînê de tenê du caran îfadeya wan hatiye girtin û kes nehatiye darizandin. Ayşîn, diyar kir ku dozger ji wan re gotiye "Îspat û delîl hene? We bi çavê serê xwe dîtiye wî birine?" û got: "Ji me dixwestin em îspat bikin. Gundê me şewitandin, bavê min jî kirin qurban. Gava bavê min winda bû kekê min esker bû. Gava kekê min ji eskeriyê hat ji bo debara malbatê bike li înşeatan xebitî. Li dû bavê min bîranînek jî nehiştin. Ji bavê min tenê bîranînek ma, ew jî mala me bû. Bi destê xwe çê kiribû. Lê eskeran şewitand. Wêneyên wî jî qetandibûn. Heger li cem xizmên me wêneyên wî tunebûna wê, derbarê bavê min de tiştek jî li cem me tunebûna. 25 sal in qet min bawer nekiriye bavê min miriye. Ez dibêm qey bavê min sax e, wê rojekê bê malê. Helbet dizanim tiştekî wiha ne pêkan e. Lê gava yek behsa mirinê dike qebûl nakim. Dibêjim, na wê bavê min were. Loma naxwazim kes bêje bavê te miirye. Naxwazim behsa mirinê bikim". 

 

‘EZ Ê DEV JÊ BERNEDIM' 

 

Ayşîn, got: "Kuştin, qetilkirin, îşkence kirin. Armanca wan tenê tunekirina me ye. Lê baş dizanin, kurd bi kuştin û mirinê naqedin. Bi salan e wêneyê bavê xwe hildigirim û li qadan li aqûbeta wî dipirsim. Her hefte tev li çalakiya ÎHD'ê dibim. Heta em hestiyên xwe nebînin, heta gorek wan çê nebe em ê dev ji aqûbeta wan bernedin".